مرتضی مطهری در کتاب حق و باطل جملاتی به این مضمون نوشته اند :
از کودکی همیشه این سوال برایم مطرح بود که : چرا قطار تا وقتی ایستاده است کسی به او سنگ نمی زند... اما وقتی قطار به راه افتاد سنگباران می شود... این معما برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است. تا ساکت است مورد تعظیم و تبجیل است اما همینکه به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمیکند ، بلکه سنگ است که بطرف او پرتاب میشود و این نشانه یک جامعه مرده است ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که : متکلم هستند نه ساکت ، متحرکند نه ساکن ، باخبرترند نه بیخبرتر .
کلمات کلیدی :
نوشته شده در سه شنبه 87/12/27ساعت 10:13 صبح  توسط زهرا
نظرات دیگران()
زهرا خداوندا :
به علمای ما مسئولیت ، وبه عوام ما علم ، وبه مومنان ما روشنایی،
وبه روشنفکران ما ایمان، وبه متعصبین ما فهم، وبه فهمیدگان ما تعصب،
و به زنان ما شعور، و به مردان ما شرف، وبه پیران ما آگاهی ، و به
...............جوانان ما اصالت ، و به اساتید ما عقیده، وبه دانشجویان ما
نیز عقیده ، وبه خفتگان ما بیداری، و به بیداران ما اراده، و به
مبلغان ما حقیقت ، و به دینداران ما دین ، وبه نویسندگان ما تعهد ،
و به هنرمندان ما درد ، و به شاعران ما شعور ، و به محققان ما هدف،
و به نومیدان ما امید ، وبه ضعیفان ما نیرو ، و به محافظه کاران ما
گستاخی ، و به نشستگان ما قیام ، و به راکدان ما تکان ، و به مردگان
ما حیات ، و به کوران ما نگاه ، و به خاموشان ما فریاد ، و به مسلمانان
ما قرآن ، و به شیعیان ما علی ، و به فرقه های ما وحدت ، و به حسودان
ما شفا ، و به خودبینان ما انصاف ، و به فحاشان ما ادب ، و به مجاهدان
ما صبر ، و به مردم ما خو دآگاهی ، و به همه ملت ما همت تصمیم و
استعداد فداکاری و شایستگی نجات و عزت ببخش
نیایش دکتر شریعتی